Αναρρίχηση είναι η προώθηση σε κάθετη ή κεκλιμένη σκληρή επιφάνεια με την χρήση ειδικών τεχνικών και κινήσεων. Διακρίνεται στην «ασφαλισμένη» αναρρίχηση (με κανόνες και πρακτικές κίνησης και ασφάλισης και με τη χρήση σχοινιού) και στο bouldering, την αναρρίχηση δηλαδή σε χαμηλά βράχια ή κλειστές πίστες, χωρίς τη χρήση σκοινιού με μόνη, ενδεχομένως, εξασφάλιση από την χρήση ειδικών στρωμάτων. Υπάρχει ακόμα και η «σόλο» αναρρίχηση που λαμβάνει χώρα χωρίς τη λήψη μέτρων ασφαλείας. Υφίστανται επίσης και διάφορες άλλες δευτερογενείς μορφές αναρρίχησης όπως λ.χ η «δενδροαναρρίχηση».
Είδη αναρρίχησης
Χωρίζουμε τις μορφές «ασφαλισμένης» αναρρίχησης σε τρεις βασικές:
Αναρρίχηση σε βράχο (ορεινό ή πεδινό)
Αναρρίχηση σε πάγο που γίνεται σε χιονισμένες ορθοπλαγιές ή παγοκαταρράκτες
Αναρρίχηση σε κλειστές ή ανοιχτές τεχνητές πίστες (αθλητική αναρρίχηση) με τη μορφή και τους κανονισμούς αγώνων.
Μια ομάδα αναρριχητών (που αποκαλείται «σχοινοσυντροφιά») αποτελείται από τον προπορευόμενο (τον «επικεφαλής») που φέρει τον μεγαλύτερο κίνδυνο σε περίπτωση πτώσης ( η πτώση του καλύπτεται μόνο από το τελευταίο σημείο που ο ίδιος ασφαλίστηκε) και τα υπόλοιπα μέλη που ακολουθούν και βρίσκονται σε θέση top rope (καλύπτονται δηλαδή πλήρως σε περίπτωση πτώσης αφού θα κρεμαστούν από το σχοινί που έχει ασφαλίσει ο επικεφαλής) Κατά την ανοδική πορεία είναι δυνατόν να εναλλάσσονται οι ρόλοι του επικεφαλής και του τελευταίου μιας σχοινοσυντροφιάς.
Αναρρίχηση σε βράχο: Είναι η αναρρίχηση που διεξάγεται σε ένα ορεινό περιβάλλον, σε ορθοπλαγιές ή κόψεις, («βουνίσια αναρρίχηση») ή η αναρρίχηση σε πεδινό βράχο, συνήθως με την μορφή της «σπόρ» αναρρίχησης, σε «πίστες», δηλαδή σε προκαθορισμένες και συχνά προασφαλισμένες διαδρομές ή και σε νέες διαδρομές, με σκοπό την διάνοιξή τους (την «ελευθέρωση» τους)ή την "Επαναληψη" τους.
Η ορεινή αναρρίχηση γίνεται συνήθως με τη βοήθεια ειδικών ασφαλειων (Π.χ. Καρφιά) που τοποθετούνται από τους επικεφαλής από τους αναρριχώμενους και αφαιρούνται από τον τελευταίο της σχοινοσυντροφιάς (παραδοσιακή ή "trad" αναρρίχηση). Μπορεί να είναι μονοήμερη ή πολυήμερη και να περιλαμβάνει και bivouac, κατασκήνωση δηλαδή στον βράχο.
Η απλή (πεδινή, σπορ) αναρρίχηση σε βράχο διεξάγεται είτε όπως η ορεινή είτε, κυρίως για εκπαιδευτικούς σκοπούς, με την μορφή top rope, με την ασφάλιση δηλαδή του σχοινιού από το «ρελέ» (γαλ. relais, αγγλ. anchor) τον ειδικό κρίκο ή μηχανισμό που βρίσκεται στο τέλος μιας διαδρομής ή ενός τμήματός της και που χρησιμεύει στην ασφάλιση ενός τμήματος της αναρρίχησης ή στην ασφάλιση μιας καταρρίχησης.
Αναρρίχηση σε πάγο: Διεξάγεται σε παγωμένες επιφάνειες, σε ορεινό περιβάλλον (αλλά πρόσφατα και σε ειδικά κλειστά γυμναστήρια με τεχνητό πάγο). Γίνεται χρήση ειδικού εξοπλισμού, ειδικών αναρριχητικών πιολέ πάγου, κραμπόν, χρήση παγόβιδας κ.α
Αναρρίχηση σε πίστα: Διεξάγεται σε κλειστούς χώρους πάνω σε τεχνητές επιφάνειες με τεχνητά στηρίγματα με τους ίδιους περίπου κανόνες που διεξάγεται και η αναρρίχηση σε βράχο.
Διεξαγωγή μιας αναρρίχησης
Ο επικεφαλής και ο ασφαλίζων οφείλουν να ακολουθούν μια διαδικασία που περιλαμβάνει την ακόλουθη στιχομυθία:
Ασφαλίζων (ή δεύτερος): δηλώνει «ασφαλίζω!»
Επικεφαλής: δηλώνει «σκαρφαλώνω!»
Ασφαλίζων (ή δεύτες): δηλώνει «σκαρφάλωνε!».
Στην συνέχεια ο επικεφαλής, φέροντας το σχοινί δεμένο με τον σωστό τρόπο στη Ζώνη μέσης αρχίζει να σκαρφαλώνει, (δυναμικά ή/και ισορροπιστικά), περνώντας (κλιπάροντας) τον ένα κρίκο από τα «σετάκια» στις τοποθετημένες «πλακέττες» ή «γκολό» μιας ασφαλισμένης διαδρομής ή τοποθετώντας τα ειδικά στηρίγματα (καρυδάκια, friends, κλπ) σε μιά μη ασφαλισμένη διαδρομή. Από τον ελεύθερο κρίκο ενός «σετ» περνά («κλιπάρει») το σχοινί που φέρει στην μέση του («κλιπάρει» εκατέρωθεν αν φέρει δύο σχοινιά). Ο ασφαλίζων τον ασφαλίζει με σχοινί από μια ενδεχόμενη πτώση: κάνοντας χρήση, ενός οχταριού ή ενός γρί γρί, ενός "κουβά" ή κάθε άλλου αντίστοιχου μέσου εξασφαλίζει ότι ο επικεφαλής αν και όταν πέσει, η πτώση του θα λάβει χώρα από το σημείο της τελευταίας του ασφάλισης. Ο ίδιος ο ασφαλίζων όταν είναι στο έδαφος οφείλει να ασφαλιστεί με μια λανιέρα ή κορδονέτο από κάποιο σταθερό επίγειο σημείο (όταν είναι στο βράχο είναι αναγκαστικά ασφαλισμένος) για να μην παρασυρθεί από τη δυναμική μιας ενδεχόμενης πτώσης του επικεφαλής.
Όταν ο επικεφαλής φθάσει στο «ρελέ», αυτασφαλίζεται και φωνάζει «ρελέ!». Ο ασφαλίζων ανταπαντά «ασφάλεια τέλος!». Αν πρόκειται να επακολουθήσει και δεύτερη «σχοινιά», ο επικεφαλής αρχίζει να μαζεύει τα «μπόσικα» του σχοινιού που υπάρχουν μεταξύ του σημείου που ευρίσκεται και του σημείου του μέχρι πρότινος ασφαλιστού του και συγκεντρώνει το σχοινί «μουστάκια» (ή «πεταλούδα») πάνω στην «λανιέρα» με την οποία έχει αυτασφαλιστεί , μέχρι να ακούσει τον δεύτερο να αναφωνεί «εγώ είμαι!». Οι ρόλοι τώρα αντιστρέφονται: ο επικεφαλής με την βοήθεια ενός μηχανισμού (πλακέττα ασφάλισης, γρι-γρι, κουβαδάκι κλπ) ασφαλίζει τον δεύτερο που, μετά την καθιερωμένη προαναφερθείσα στιχομυθία, αρχίζει να αναρριχάται, πλήρως καλυμμένος σε περίπτωση πτώσης αφού βρίσκεται σε θέση top rope.
Επιμέλεια: Παπανικολάου Γρηγόρης (Πηγή πληροφοριών: Wikipedia)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου